Dlatego kapłani ukrywali tak ściśle przed społeczeństwem prawdę o powyższej wiedzy w swych kołach wtajemniczeń kapłańskich.

Starożytni filozofowie greccy, zmierzając do naukowego, przyrodniczego objaśniania świata, często jeszcze tkwiąc w wielu uogólnieniach abstrakcyjnych (które przyjęli z zamierzchłej przeszłości od kapłanów egipskich (p.4)) nie zawsze dla nich do końca zrozumiałych z powodu niemożliwości pełnej ich weryfikacji instrumentalnej, rozumieli jednak wielkie znaczenie przyrodnicze tej wiedzy z przeszłości dla potomnych, dla praktycznego wykorzystania jej przez nich w przyszłości. W tym zakresie rozumieli także ogromne znaczenie wykorzystywania bioemanacji ciała dla leczenia chorych, albowiem wszyscy oni byli w praktyce również lekarzami — uzdrowicielami i zajmowali się w większym lub mniejszym stopniu naukowymi problemami medycyny i uzdrowicielstwa, za co często byli prześladowani przez ówczesne kapłaństwo.

Filozofowie greccy zajmowali się na przykład fundamentalnymi zagadnieniami, jakimi są dla zdrowia problemy zachowania równowagi wewnętrznej organizmu żywego, podstawy objawów zdrowia, dziś na nowo odkrytej jako homeostazy organizmów żywych.

Alkmeon z Krotony, którego działalność przypada na V wiek p.n.e. uważał, że „zdrowie jest Harmonijną mieszaniną jakości" czynników wewnętrznych oraz przyczyn zewnętrznych, wpływających na organizm człowieka. Według Alkmeona podstawą zachowania zdrowia jest właśnie równowaga tych przeciwstawnych sobie czynników (wewnętrznych i zewnętrznych). Zachwianie tej równowagi przez dominację jednego czynnika nad drugim jest powodem choroby, „ponieważ działanie jednego z przeciwieństw działa niszcząco na cały organizm", (p. 5, s. 46).

Wyżej przedstawiony pogląd Alkmeona z Krotony. obojętnie jakie czynniki przeciwstawne brał pod uwagę (uważał, że głównym takim czynnikiem równowagi jest powietrze), zbieżny jest bardzo ze współczesnym poglądem na utrzymanie w zdrowiu organizmu, objętym terminem — homeostaza. Założona przez niego główna myśl powstawania przyczyn chorób i sposobu ich leczenia przez wyrównywanie zachwianej homeostazy, przypomina nam zasady i procesy leczenia przy pomocy metody B.S.M., zgodnie z opisaną jej definicją.

Wielki filozof grecki — Demokryt z Abdery (460—370 r. p.n.e.), zajmując się sekcją drobnych zwierząt, w międzyczasie spotkał Hipokratesa (460—377 r. p.n.e.), przysłanego do niego przez mieszkańców Abdery, którzy uważali, że Demokryt zwariował tnąc zwłoki zwierząt. Na pytanie Hipokratesa „co w ogóle robi ?" od-

następna strona

spis treści

str.18    Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM