Dlatego kapłani ukrywali
tak ściśle przed społeczeństwem prawdę o powyższej wiedzy w swych
kołach
wtajemniczeń kapłańskich.
Starożytni filozofowie
greccy, zmierzając do naukowego, przyrodniczego objaśniania świata,
często
jeszcze tkwiąc w wielu uogólnieniach abstrakcyjnych
(które przyjęli z
zamierzchłej przeszłości od kapłanów egipskich (p.4)) nie
zawsze dla nich do
końca zrozumiałych z powodu niemożliwości pełnej ich weryfikacji
instrumentalnej,
rozumieli jednak wielkie znaczenie przyrodnicze tej wiedzy z
przeszłości dla potomnych,
dla praktycznego wykorzystania jej przez nich w przyszłości. W tym
zakresie
rozumieli także ogromne znaczenie wykorzystywania bioemanacji ciała dla
leczenia
chorych, albowiem wszyscy oni byli w praktyce również
lekarzami — uzdrowicielami
i zajmowali się w większym lub mniejszym stopniu naukowymi problemami
medycyny
i uzdrowicielstwa, za co często byli prześladowani przez
ówczesne kapłaństwo.
Filozofowie greccy
zajmowali się na przykład fundamentalnymi zagadnieniami, jakimi są dla
zdrowia
problemy zachowania równowagi wewnętrznej organizmu żywego,
podstawy objawów
zdrowia, dziś na nowo odkrytej jako homeostazy organizmów
żywych.
Alkmeon z Krotony, którego
działalność przypada na V wiek p.n.e. uważał, że „zdrowie
jest Harmonijną
mieszaniną jakości" czynników wewnętrznych oraz przyczyn
zewnętrznych,
wpływających na organizm człowieka. Według Alkmeona podstawą zachowania
zdrowia
jest właśnie równowaga tych przeciwstawnych sobie
czynników (wewnętrznych i
zewnętrznych). Zachwianie tej równowagi przez dominację
jednego czynnika nad
drugim jest powodem choroby, „ponieważ działanie jednego z
przeciwieństw działa
niszcząco na cały organizm", (p. 5, s. 46).
Wyżej przedstawiony pogląd
Alkmeona z Krotony. obojętnie jakie czynniki przeciwstawne brał pod
uwagę
(uważał, że głównym takim czynnikiem równowagi
jest powietrze), zbieżny jest
bardzo ze współczesnym poglądem na utrzymanie w zdrowiu
organizmu, objętym
terminem — homeostaza. Założona przez niego główna
myśl powstawania przyczyn
chorób i sposobu ich leczenia przez wyrównywanie
zachwianej homeostazy,
przypomina nam zasady i procesy leczenia przy pomocy metody B.S.M.,
zgodnie z
opisaną jej definicją.
Wielki filozof grecki — Demokryt z Abdery (460—370 r. p.n.e.), zajmując się sekcją drobnych zwierząt, w międzyczasie spotkał Hipokratesa (460—377 r. p.n.e.), przysłanego do niego przez mieszkańców Abdery, którzy uważali, że Demokryt zwariował tnąc zwłoki zwierząt. Na pytanie Hipokratesa „co w ogóle robi ?" od-
str.18 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM