zwolenników
tej koncepcji materiał „stanowi argument nie do obalenia na
korzyść poglądu o konieczności traktowania mózgu jako
narzędzia zróżnicowanego nie tylko pod względem budowy, lecz
również pod
względem funkcji powiązanych z poszczególnymi częściami
mózgu. Pogląd ten
stanowi punkt wyjścia współczesnego pojmowania zagadnienia
związku pomiędzy
psychiką a mózgiem” (p. 19, s. 42).
Podobnie, jak w psychologii i neurofizjologii, w
dziedzinie leczenia i samoleczenia bioenergoterapią, która
coraz szerzej
wchodzi do medycyny formalnej, toczy się ostra rywalizacja między
metodami
opartymi o jedną lub drugą koncepcję: wąskolokalizacyjną lub
antylokalizacyjną,
zakładającą funkcjonowanie mózgu jako całości.
Do pierwszej koncepcji wąskolokalizacyjnej
skłaniają
się, w większym lub mniejszym stopniu, takie metody leczenia jak:
presopunktura
Karola Dobrzańskiego i innych uzdrowicieli, akupunktura, czy nakładanie
rąk w
miejscach chorych (np. Harris Clive), którymi w zasadzie
działa się na obwodowy
układ nerwowy (być może oprócz akupunktury, jak to utrzymują
niektórzy
specjaliści tej metody), a przez niego na ośrodki w korze
mózgowej. Drugą grupę
stanowią: zwolennicy jogi i medytacji transcendentalnej z niej
wywiedzionej,
oraz hipnozy, które to metody opierają na sugestii i
autosugestii, wiążąc je z
wszechmocnym działaniem podświadomości, wynikającej w prostej linii z
drugiej
koncepcji — antylokalizacyjnej, zakładającej całościowe
funkcjonowanie mózgu.
Po odkryciu metody B.S.M. oparłem jej
rozwój ściśle
na pierwszej koncepcji budowy i funkcjonowania mózgu, to
jest na ściśle
wyodrębnionych obszarach rozmieszczenia ośrodków w korze
mózgowej i w całym
mózgowiu, zgodnie z najnowszymi ustaleniami
neurofizjologów w tym zakresie.
Założyłem przy tym, że poprzez te ośrodki, wzmacniając je przez
bioemanacyjne
sprzężenie zwrotne energetycznie, mogę oddziaływać, podobnie jak
neurofizjolodzy
przy elektrostymulacji tych ośrodków, na określone chore lab
uszkodzone części
ciała, poprzez centralny i obwodowy układ nerwowy.
Doświadczenia wynikające z
zabiegów samoleczenia i
leczenia metodą B.S.M., realizowane zgodnie ze schematami
rozmieszczenia tych
ośrodków w korze mózgowej i całym
mózgowiu, zamieszczonymi w książce Joseph'a
G. Chusid'a pt. „Struktura i funkcja w neurologii" (p. 20)
(Patrz ryc. nr
14
i 15),
potwierdziły w pełni moje uprzednie założenia, a zarazem słuszność
pierwszej koncepcji, o istnieniu ściśle określonych ośrodków
w mózgowiu, a w szczególności
dominującą ich rolę w korze mózgowej. Dzięki temu mogłem
rozwijać zakres
działania metody B.S.M. na coraz nowsze
str.56 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM