Linia podziału ciała na połowy (Patrz ryc.11),
warunkowana powyższą strukturą centralnego układu nerwowego w
mózgowiu,
przebiega przez głowę, dzieląc nie tylko oczy i uszy na prawe
i lewe
(zawiadywane przez odwrotne półkule); podobnie dzieli nos i
zęby w sposób idealny
i biegnie poprzez gardło, tułów, dzieląc również
w ten sposób trzewia i
kończyny. Z tej przyczyny należy ściśle przestrzegać tego podziału przy
zabiegach układania rąk na głowie, bowiem pomyłka w tym względzie nie
przynosi
żadnego rezultatu leczniczego. Lecząc np. chorą prawą rękę, czy nogę,
kładziemy
zawsze własną lewą rękę na lewej połowie głowy, przykrywając lewą
półkulę mózgu
nad odpowiednimi ośrodkami czuciowymi kory mózgowej w
odpowiedniej pozycji, i
odwrotnie. Ma to oczywiście miejsce przy samoleczeniu. Przy leczeniu
innej
osoby musimy pamiętać także o tym, by choremu trzymać własną rękę także
na półkuli
odwrotnej do leczonej części ciała w odpowiedniej pozycji, natomiast
obojętne
jest dla leczącego, którą rękę będzie tak trzymał na głowie
chorego.
Poniżej kory mózgowej znajdują się
starsze filogenetycznie
obszary kory, które istniały już u zwierząt, będących na
niższym szczeblu
rozwoju filogenetycznego. Są to: prakora (paleocortex), obejmująca
część
węchomózgowia i przegrodę oraz stara kora (archicortes),
która obejmuje między
innymi hipokamp. Te filogenetycznie starsze części kory
mózgu nazywane są
często węchomózgowiem (a także zamiennie płatem rąbkowym,
układem rąbkowym lub
limbicznym), ponieważ u niższych zwierząt są związane z narządem węchu.
Układ limbiczny posiada liczne połączenia z
różnymi strukturami
mózgowymi. Reguluje on niektóre czynności
wegetatywne, wpływa na pracę ośrodków
podwzgórza, odgrywa decydującą rolę w reakcjach
emocjonalnych, a także związany
jest z mechanizmem snu. Rozmieszczony jest wewnątrz
mózgowia, pod płatem skroniowym,
w przedniej jego połowie, od strony pnia mózgu. Z tych też
względów w sferze
skroniowo-środkowoczołowej uzyskujemy, dzięki pobudzeniu ośrodka snu w
pniu
mózgu (za pośrednictwem układu limbicznego, na
który działamy poprzez płat skroniowy
w czasie zabiegu B.S.M. w pozycji 6) skuteczne zasypianie przy
łaknieniu snu,
pomimo uporczywej bezsenności.
W pniu mózgu znajdują się drogi
prowadzące do
obwodowego układu nerwowego, a zarazem są tu rozmieszczone ośrodki
podstawowych
funkcji homeostatycznych nerwowego układu wegetatywnego.
W obrębie pnia
mózgu znajdują się również jądra
ruchowe i czuciowe nerwów czaszkowych. Posiadają one
charakter podobny do
nerwów rdzeniowych, ale unerwiają obszar obejmujący w
głó-
str.60 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM