wówczas, kiedy warunki te odbiegają od optymalnych. Uzyskują to nie tylko poprzez bierne ich znoszenie w formie upośledzonej wegetacji (np. w trakcie choroby), ale także przeciwstawiają się tym złym warunkom czynnie, poprzez procesy przystosowawcze (samoobronne) w pewnych granicach wytrzymałości na zmiany, spowodowane zmiennymi warunkami środowiska przyrodniczego. Przekroczenie tych granic elastyczności homeostatycznej organizmów żywych, w zależności od stopnia organizacji struktur układów wewnętrznych homeostazy, powoduje ich trwałe uszkodzenie lub zniszczenie, to jest — śmierć. Zmiany ewolucyjno-dostosowawcze organizmów żywych do zmienności warunków środowiska przyrodniczego, w których przychodzi im żyć, są z reguły bardzo wolne. Dlatego też bardzo ważną rolę dla trwania i rozwoju organizmów żywych odgrywa ich aktywny stosunek do otaczającego je środowiska. Czynią to bądź poprzez zmianę miejsca swego pobytu, bądź też przez jego aktywne kształtowanie w korzystnym dla siebie kierunku. Główną jednak rolę w tym ostatnim przypadku spełnia aktywne oddziaływanie, szczególnie ludzi, na zachwianą chorobami i upośledzeniami równowagę wewnętrzną organizmu poprzez samoleczenie i leczenie. Ludzie czynią to przede wszystkim poprzez różnego rodzaju zabiegi, a w obecnym okresie głównie przez rozwój tworzenia medykamentów z przetworów chemicznych czy ziół, lub aparatury fizykoterapeutycznej. W ten sposób osiągają zwiększenie elastyczności w zachowaniu optymalnych, w danym okresie, warunków w przystosowawczym funkcjonowaniu swego organizmu, w sposób sztuczny, rozszerzając przez to swe możliwości przeżycia pewnych chorobowych kryzysów w czasie epidemii czy kryzysów ekologicznych, jak również swych upośledzeń: pojedynczych osobników i całych populacji.

Powyższy tryb postępowania leczniczego zakłada ograniczenie powodów zakłócania homeostazy organizmów żywych, w tym i człowieka, tylko do wpływów środowiska zewnętrznego na poziomie bezpośredniej styczności biologicznej organizmów z otaczającą je przyrodą żywą i martwą wraz z bezpośrednim otoczeniem środowiska ludzkiego w wyniku bezpośrednich z tym otoczeniem kontaktów ich układów otwartych oraz powierzchni ciała. (Na przykład poprzez układ pokarmowy czy oddechowy lub powierzchniowe uszkodzenia ciała, czy też ich podrażnienia poprzez chemo- i termoreceptory). W tym przypadku wszelkie zachwianie homeostazy organizmu człowieka i zwierzęcia ze wszystkimi z tego wynikającymi konsekwencjami, musielibyśmy ograniczyć właściwie tylko do zewnętrznych zakażeń wirusowo-bakteryjnych lub do chorób i dolegliwości powstałych w wyniku uszkodzeń powierzchniowych ciała w sposób mechaniczny, che-

następna strona

spis treści

str.30    Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM