wówczas, kiedy warunki te odbiegają od
optymalnych.
Uzyskują to nie tylko poprzez bierne ich znoszenie w formie
upośledzonej
wegetacji (np. w trakcie choroby), ale także przeciwstawiają się tym
złym
warunkom czynnie, poprzez procesy przystosowawcze (samoobronne) w
pewnych
granicach wytrzymałości na zmiany, spowodowane zmiennymi warunkami
środowiska
przyrodniczego. Przekroczenie tych granic elastyczności homeostatycznej
organizmów żywych, w zależności od stopnia organizacji
struktur układów
wewnętrznych homeostazy, powoduje ich trwałe uszkodzenie lub
zniszczenie, to
jest — śmierć. Zmiany ewolucyjno-dostosowawcze
organizmów żywych do zmienności
warunków środowiska przyrodniczego, w których
przychodzi im żyć, są z reguły
bardzo wolne. Dlatego też bardzo ważną rolę dla trwania i rozwoju
organizmów
żywych odgrywa ich aktywny stosunek do otaczającego je środowiska.
Czynią to
bądź poprzez zmianę miejsca swego pobytu, bądź też przez jego aktywne
kształtowanie w korzystnym dla siebie kierunku. Główną
jednak rolę w tym
ostatnim przypadku spełnia aktywne oddziaływanie,
szczególnie ludzi, na
zachwianą chorobami i upośledzeniami równowagę wewnętrzną
organizmu poprzez
samoleczenie i leczenie. Ludzie czynią to przede wszystkim poprzez
różnego
rodzaju zabiegi, a w obecnym okresie głównie przez
rozwój tworzenia
medykamentów z przetworów chemicznych czy
ziół, lub aparatury
fizykoterapeutycznej. W ten sposób osiągają zwiększenie
elastyczności w
zachowaniu optymalnych, w danym okresie, warunków w
przystosowawczym
funkcjonowaniu swego organizmu, w sposób sztuczny,
rozszerzając przez to swe
możliwości przeżycia pewnych chorobowych kryzysów w czasie
epidemii czy
kryzysów ekologicznych, jak również swych
upośledzeń: pojedynczych osobników i
całych populacji.
Powyższy tryb postępowania
leczniczego zakłada
ograniczenie powodów zakłócania homeostazy
organizmów żywych, w tym i
człowieka, tylko do wpływów środowiska zewnętrznego na
poziomie bezpośredniej
styczności biologicznej organizmów z otaczającą je przyrodą
żywą i martwą wraz
z bezpośrednim otoczeniem środowiska ludzkiego w wyniku bezpośrednich z
tym
otoczeniem kontaktów ich układów otwartych oraz
powierzchni ciała. (Na przykład
poprzez układ pokarmowy czy oddechowy lub powierzchniowe uszkodzenia
ciała, czy
też ich podrażnienia poprzez chemo- i termoreceptory). W tym przypadku
wszelkie zachwianie homeostazy organizmu człowieka i zwierzęcia ze
wszystkimi z
tego wynikającymi konsekwencjami, musielibyśmy ograniczyć właściwie
tylko do
zewnętrznych zakażeń wirusowo-bakteryjnych lub do chorób i
dolegliwości
powstałych w wyniku uszkodzeń powierzchniowych ciała w
sposób mechaniczny, che-
str.30 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM