miczny czy termiczny, lub do podobnych uszkodzeń
narządów wewnętrznych. Takie właśnie generalne założenia w
dotychczasowej
medycynie rzutowały na metody leczenia i ich kierunek rozwoju.
Dziś już wiemy, że podstawowym warunkiem
homeostazy
jest właściwa samoregulacja procesów
energetyczno-fizjologicznych organizmów
żywych. Procesy te obejmują zarówno przemianę materii
(metabolizm), jak i
uzyskiwaną z niej energię życiową. Przemiana materii, jak się potem
przekonamy,
nie jest jedynym źródłem energii zasilającym homeostazę
organizmu żywego, a
więc procesów związanych z utrzymaniem się przy życiu,
podobnie jak w
podtrzymywaniu procesów rozrodczych i rozwojowych.
2.1. Bioemanacja żywych
organizmów.
Dotychczas uważa się oficjalnie, że jedyną rolę
organizującą harmonijne funkcjonowanie całego organizmu zwierząt i
ludzi odgrywa
układ nerwowy, jako wewnętrzna sieć przekazów informacji
wewnętrznych i zewnętrznych
dla celów samoregulacji równowagi wewnętrznej, w
ramach określonego środowiska
przyrodniczego. Odbywa się to w organizmie przez centralny układ
nerwowy oraz
sieć obwodowego układu nerwowego wraz z siecią receptorów
wewnętrznych i
powierzchniowych oraz telereceptorów.
Odkryta przez L. Galvaniego bioelektryczność w
układzie nerwowym organizmów żywych mogła faktycznie,
zgodnie z wyżej
przedstawionym poglądem na istotę życia, pretendować dotychczas do
jedynego,
wyłącznego nośnika informacji w zakresie homeostazy tych
organizmów.
Od tego okresu, badania bioelektryczności w
organizmach żywych poczyniły ogromny postęp: od instrumentalnych badań
bezpośrednio na mózgu i nerwach, przeszły do badań
potencjałów bioelektrycznych
mierzonych na powierzchni ciała i głowy. Odbyło się to dzięki
doskonaleniu
aparatury pomiarowej, a przede wszystkim aparatury wzmacniającej
miliony razy
potencjały bioelektryczne tkanek, a nawet pojedynczych
komórek nerwowych w
mózgu. Aparaty te były konieczne, ponieważ
różnice potencjałów powstające w tkankach
nerwowych są zbyt słabe, aby spowodować ich rejestrację poprzez
elektrody
umieszczone na powierzchni ciała.
Przebieg tego rozwoju przedstawię tu w wielkim skrócie. W 1870 roku niemieccy uczeni: anatom G.T. Fritsch i fizjolog E. Hitzig wykorzystali odkryte przez L. Galvaniego bioprądy w
str.31 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM