miczny czy termiczny, lub do podobnych uszkodzeń narządów wewnętrznych. Takie właśnie generalne założenia w dotychczasowej medycynie rzutowały na metody leczenia i ich kierunek rozwoju.

Dziś już wiemy, że podstawowym warunkiem homeostazy jest właściwa samoregulacja procesów energetyczno-fizjologicznych organizmów żywych. Procesy te obejmują zarówno przemianę materii (metabolizm), jak i uzyskiwaną z niej energię życiową. Przemiana materii, jak się potem przekonamy, nie jest jedynym źródłem energii zasilającym homeostazę organizmu żywego, a więc procesów związanych z utrzymaniem się przy życiu, podobnie jak w podtrzymywaniu procesów rozrodczych i rozwojowych.

2.1. Bioemanacja żywych organizmów.

Dotychczas uważa się oficjalnie, że jedyną rolę organizującą harmonijne funkcjonowanie całego organizmu zwierząt i ludzi odgrywa układ nerwowy, jako wewnętrzna sieć przekazów informacji wewnętrznych i zewnętrznych dla celów samoregulacji równowagi wewnętrznej, w ramach określonego środowiska przyrodniczego. Odbywa się to w organizmie przez centralny układ nerwowy oraz sieć obwodowego układu nerwowego wraz z siecią receptorów wewnętrznych i powierzchniowych oraz telereceptorów.

Odkryta przez L. Galvaniego bioelektryczność w układzie nerwowym organizmów żywych mogła faktycznie, zgodnie z wyżej przedstawionym poglądem na istotę życia, pretendować dotychczas do jedynego, wyłącznego nośnika informacji w zakresie homeostazy tych organizmów.

Od tego okresu, badania bioelektryczności w organizmach żywych poczyniły ogromny postęp: od instrumentalnych badań bezpośrednio na mózgu i nerwach, przeszły do badań potencjałów bioelektrycznych mierzonych na powierzchni ciała i głowy. Odbyło się to dzięki doskonaleniu aparatury pomiarowej, a przede wszystkim aparatury wzmacniającej miliony razy potencjały bioelektryczne tkanek, a nawet pojedynczych komórek nerwowych w mózgu. Aparaty te były konieczne, ponieważ różnice potencjałów powstające w tkankach nerwowych są zbyt słabe, aby spowodować ich rejestrację poprzez elektrody umieszczone na powierzchni ciała.

Przebieg tego rozwoju przedstawię tu w wielkim skrócie. W 1870 roku niemieccy uczeni: anatom G.T. Fritsch i fizjolog E. Hitzig wykorzystali odkryte przez L. Galvaniego bioprądy w

następna strona

spis treści

str.31    Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM