organizmach zwierząt do udowodnienia, że przy
pomocy
bioelektrostymulacji określonych punktów kory
mózgowej można wywołać ściśle
określone ruchy mimowolne u zwierząt. Fakt ten został wykorzystany do
dalszych
badań anatomii i fizjologii mózgu (p. 15, s. 152). Do
zastosowania pierwszego
oscylografu katodowego w 1922 roku upłynęło sporo czasu od rozpoczęcia
mierzenia bioprądów w mózgu przy pomocy
elektroencefalografów (EEG), które
znano już w 1875 roku (p. 16). W 1929 roku, psychiatra z Jeny
— Hans Berger
opublikował artykuł, w którym dowodził o możliwości
rejestracji czynności
bioelektrycznej mózgu nie tylko z powierzchni kory
mózgowej, lecz także z
powierzchni skóry na głowie. Powszechne uznanie Berger
uzyskał dopiero dzięki
demonstracjom Edgara Adriana w 1935 roku i od tego czasu zaczął się
szybki
rozwój elektroencefalografii klinicznej. Dzisiaj już postęp
techniczny pozwala
na mierzenie czynności bioelektrycznej mózgu przy pomocy fal
elektromagnetycznych
na odległości kosmiczne, co po raz pierwszy zastosowano w połowie lat
sześćdziesiątych w czasie lotu kosmicznego „Gemini" (p. 16).
Powszechnie znana jest prawie każdemu aparatura
elektrokardiografów (EKG), wynaleziona w 1903 roku przez W.
Enthovena,
przeznaczona do mierzenia potencjałów czynnościowych serca
na powierzchni
ciała. Równie powszechnie znana jest aparatura
elektromiografów (EMG) do
mierzenia na powierzchni skóry ciała potencjałów
elektrycznych mięśni.
W oparciu o znane w fizyce zjawisko występowania
pola
magnetycznego wszędzie tam, gdzie następuje przepływ ładunku
elektrycznego,
obecnie przeprowadza się badania pół magnetycznych
promieniowanych przez
organizm żywy. Dla badań serca opartych na takiej emanacji zbudowano
aparaturę,
przy pomocy, której uzyskuje się magnetokardiogramy (MKG).
Pierwsze takie
magnetokardiogramy otrzymano w 1963 r. (p. 17).
Do mierzenia zmian oporności elektrycznej
skóry w
zależności od stopnia jej wilgotności stosuje się aparaturę
rejestrującą w
formie zapisu graficznego zmienności reakcji
skórno-galwanicznej (GSR)
organizmu, co wykorzystywane jest m.in. w tak zwanych
„analizatorach
kłamstwa".
W
oparciu o powyższe możliwości badań
instrumentalnych emanacji organizmu ludzkiego na powierzchni
skóry ciała i
głowy różnych, dotąd znanych postaci materii —
bioelektryczności
i
biomagnetyzmu, Izot B. Lityniecki,
już w 1968 roku, w swej książce pt. „Spotkanie z bioniką" (p.
10), na
stronie 90 pisze, iż dzięki współczesnej aparaturze oraz
najnowszym metodom
współczesnej elektrofizjologii ustalono, że
„spośród dziesiątków tysięcy
sygnałów wysyłanych przez centralny układ nerwowy można
str.32 Eugeniusz Uchnast - Samoleczenie Bioemanacyjnym Sprzężeniem z Mózgiem - BSM